Er zijn materialen in de handel die vochtregulerend werken en waarbij geen dampremmende folie hoeft te worden toegepast. Het principe is dat het product damp doorlatend is en zelf vocht vast kan houden waardoor het als vochtbuffer functioneert. Een belangrijk voordeel van deze eigenschap is dat de kans op vochtproblemen veel minder groot is. Waterdamp wordt namelijk opgenomen tijdens vochtige perioden en afgegeven tijdens drogere perioden. Dit proces verandert niets aan de isolerende eigenschappen van de isolatie en het resulteert in een constanter vochtgehalte van zowel de constructie als het binnenklimaat. Een tweede voordeel van het vochtregulerend vermogen is dat op plekken waar het isolatiemateriaal niet kan worden doorgezet, ook minder snel vochtproblemen ontstaan. Voorbeelden van dergelijke materialen zijn producten op basis van vlas, houtvezels, cellulose en calciumsilicaat. Vaak worden de systemen gecombineerd met bijvoorbeeld leempleisters die eveneens een hoog vochtregulerend karakter hebben. De uitvoering moet echter zorgvuldig plaatsvinden. Zo moeten de platen naadloos op de muur aansluiten zonder dat lucht wordt ingesloten. Gebeurt dit wel dan kunnen op die plekken vochtophopingen ontstaan. De wand waarop de platen worden bevestigd, moet daarom volledig vlak zijn.
Aandachtspunten:
- Bij de toepassing van het isolatiemateriaal is het noodzakelijk dat de constructie blijft ademen. Het gebeurt nog vaak dat dit in de praktijk wordt genegeerd en dat bijvoorbeeld een dichte muurverf als latex of een dichte sierpleisterlaag wordt aangebracht waardoor alsnog vochtproblemen kunnen ontstaan.
- Een nadeel van leempleisters is dat deze gevoeliger zijn voor beschadiging dan een reguliere pleisterafwerking.